 |
| Âlesund, vakantiefoto |
Ik heb ANP gedaagd omdat ik vermoedde dat de rechten van de legbatterijfoto nog bij Michiel Wijnbergh lagen terwijl Hollandse Hoogte beweerde dat de fotograaf ze had overgedragen.
In het voortraject met Permission Machine en in de dagvaarding van gerechtsdeurwaarder Rosmalen Nedland is de naam van Wijnbergh niet genoemd.
En toen ik wilde uitzoeken waar mijn dochter, destijds 9 jaar, de foto vandaan had was de foto niet meer via Google te vinden.
Lou Bartels [vocht en won van een fototrol] achterhaalde de naam van de fotograaf, Michiel Wijnbergh. Op de website van Wijnbergh konden we de foto niet vinden. Het leek erop alsof de oudste foto’s, de foto van de legbatterij stamt uit 1998, waren verdwenen uit zijn portfolio. Dat heb ik vermeld in mijn verweer.
Ik vroeg Wijnbergh destijds per mail of hij wist dat Hollandse Hoogte een rechtszaak had aangespannen over zijn foto. Ik kreeg geen antwoord. Wel heeft hij de foto teruggezet in zijn portfolio, met de uploaddatum gewist.
Twee weken voor de hoorzitting kreeg ik van Hollandse Hoogte een screenshot van de foto op de website van Wijnbergh met de volgende tekst erbij:
Ik vroeg Wijnbergh destijds per mail of hij wist dat Hollandse Hoogte een rechtszaak had aangespannen over zijn foto. Ik kreeg geen antwoord. Wel heeft hij de foto teruggezet in zijn portfolio, met de uploaddatum gewist.
Twee weken voor de hoorzitting kreeg ik van Hollandse Hoogte een screenshot van de foto op de website van Wijnbergh met de volgende tekst erbij:
Wijnbergh was niet aanwezig op de hoorzitting. Een van de drie(!) gemachtigde heren, R. van Hemert, wist 20 jaar na dato aan de rechter te vertellen dat de heer Wijnbergh destijds creatieve keuzes had gemaakt door op een krukje te gaan staan en precies 13 eieren in beeld te brengen.
Als je een vonnis wilt laten herroepen wegens bedrog moet het bedrog invloed hebben op de uitspraak. Dat Wijnbergh zijn auteursrechten niet heeft overgedragen betekent nog niet dat Hollandse Hoogte geen rechthebbende is. Ik vroeg Wijnbergh per mail of hij destijds in loondienst was, ook deze mail bleef onbeantwoord.
Ik besloot het avontuur aan te gaan. Ergste dat er kan gebeuren is dat ANP bewijs overlegt waaruit blijkt dat Hollandse Hoogte op EIGEN naam schadevergoeding mocht vorderen. En dan verlies ik de zaak en kost het me een paar centen. Boeie.
Uit de overlegde stukken blijkt dat Hollandse Hoogte de exclusieve exploitatierechten heeft en een machtiging van Wijnbergh om zelfstandig op te treden tegen inbreuken. Wijnbergh heeft volgens zijn contract als Hollandse Hoogte zelfstandig procedeert, na aftrek van kosten, recht op 25% van de geïnde schadevergoeding.
Wijnbergh verklaart dat Hollandse Hoogte NAMENS hem mag optreden tegen inbreuken. Om op EIGEN naam schade te mogen vorderen dient Wijnbergh afstand te doen van zijn recht op schadevergoeding. Dat heeft hij overduidelijk niet.
Uit de overlegde stukken blijkt dat Wijnbergh, een half jaar nadat de uitspraak is gepubliceerd, een deel van de door mij betaalde schadevergoeding heeft gekregen. Dat is opmerkelijk.
Aangezien de rechter slechts € 331,- aan proceskosten heeft toegewezen moet Hollandse Hoogte fors toegelegd hebben op mijn zaak. Na aftrek van kosten zal er niks overgebleven zijn voor Wijnbergh.
Mogelijk heeft Wijnbergh zelf om 25% van het door de rechter toegewezen bedrag gevraagd en na maanden gesteggel gekregen.
Het versterkt mijn vermoeden dat fotografen aangesloten bij Hollandse Hoogte niet automatisch hun rechtmatige deel kregen van de opbrengsten via de incasseringspraktijken van Permission Machine en gerechtsdeurwaarder Rosmalen Nedland.
De herroepingszaak draait enkel om de vraag of Hollandse Hoogte op EIGEN naam schade mocht vorderen. Uit de overlegde stukken valt niets anders te concluderen dan dat Hollandse Hoogte NAMENS de rechthebbende Wijnbergh had moeten procederen.
Mijn poging goede jurisprudentie uit te lokken doe ik dus ook voor al die fotografen die zo boos op mij zijn. Fotografen die menen dat mensen die argeloos een fotootje overnemen van het openbare internet dieven zijn. Onschuldige mensen die niet wisten dat er nog rechten op de foto rustten omdat er geen copyrightvermelding bij stond en de foto in twee klikken te downloaden was. Onschuldige mensen die de 'boetes' betalen omdat ze bang zijn voor oplopende kosten in een rechtszaak.
En de 'buit' komt terecht bij claimclubs en hun opdrachtgevers, niet bij de rechthebbende fotograaf.
* Serie herroepingszaak ANP
Blog 1 Op hoop van zegen
Blog 2 Briefje naar de rechter nummer 6
Blog 3 Briefje naar de advocaat
Blog 4 Dreigende niet-ontvankelijkverklaring
Blog 5 Het bedrog van Hollandse Hoogte
Ik vind het leuk om de macht uit te dagen. Én ik vind dat ik alles, dat in mí'jn macht ligt, moet doen om de copyrightmaffia te stoppen.
De rechtszaak (deurwaarder, griffie) betaal ik uit eigen zak, salaris gemachtigde mag ik achteraf betalen.
Een kleine bijdrage voor mijn tijd en strijd wordt gewaardeerd.