EU-Arrest Castorama Knor

Als ingenieur verwonder ik me over het gebrek aan ratio, logica en rechtvaardigheid bij de rechtspraak. Ingenieurs analyseren en bedenken oplossingen voor problemen. Juristen praten en discussiëren over problemen en de rechter beslist wie er gelijk heeft.

Creëren is het omgekeerde van oordelen…


Citaat uit Kolja, auteur Arthur Japin


Het Castorama-arrest gaat over de vraag of er bewijs van intellectueel eigendom geleverd moet worden of dat het aannemelijk maken ervan volstaat om de vermeend inbreukmaker te gelasten informatie te verstrekken.

Het antwoord was ja, er moet bewijs overlegd worden:

Castorama-arrest ECLI:EU:C:2023:342


Normaliter oordeelt de rechter alsof eiser het intellectueel eigendomsrecht heeft als de vermeend inbreukmaker dat recht niet betwist. Vanaf nu moet een eiser als hij om informatie verzoekt krachtens artikel 8, lid 1, bewijs overleggen dat hij de houder is van dat recht.
Op zich een goede zaak maar hé hallo:
  • Hoezo geldt dit alleen bij een verzoek om informatie krachtens dat artikel? Waarom niet bij elke beschuldiging van rechtenschending waar een procedure is aangespannen om een schadevergoeding te vorderen?
  • Hoe moet je bewijzen of iets een werk is? Het is toch aan de rechter of iets voldoende origineel is en het persoonlijk stempel van de maker draagt? Dat is toch juist het eeuwige discussiepunt -de brandstof- bij auteursrechtgeschillen?*

Toen ik deze tweet van het IE-Forum zag, dacht ik hè hè eindelijk fijne jurisprudentie, bij de EU gaat dat stukken beter dan nationaal.

Helaas, het Castorama-arrest zegt dus enkel dat er bewijsplicht geldt bij een verzoek om informatie krachtens artikel 8, lid 1, van richtlijn 2004/48/EG.
Een rechter mag bij fotoclaims -waar een ander dan de maker schade vordert- nog steeds niet uit zichzelf vragen naar bewijs, dat is aan de gedaagde. En gedaagden gaan er meestal vanuit dat eisers de rechten hebben. Dat die rechten ontbreken verwacht je niet van een gerenommeerde partij als ANP.
En zelfs als je het auteursrecht wél betwist kun je een rechter treffen die je dan zonder bewijs veroordeelt.
In een andere zaak spreekt de rechter over aangeslotenen. Alsof eiser een erkende beheerentiteit is en gerechtigd zou zijn om een schadevergoeding van €275.000 te vorderen. In het buitengerechtelijke voortraject heeft gedaagde verzocht om bewijs van rechten. Voor geen van de 101 foto's heeft eiser dat bewijs geleverd. Voor één foto wijkt de rechter uit naar Zwitsers recht om toch nog maar iets te kunnen toewijzen voor die, totaal ongegronde, claim.

Dat goed betaalde rechtelijke ambtenaren van dit soort jurisprudentie uit hun pen krijgen...  mijn klacht over Nederlandse rechters niet in behandeling nemen... Deze ingenieur, die uit burgerplicht en onbezoldigd dit artikel schrijft, begrijpt hoe de misstanden omtrent fotorechten kunnen blijven voortduren. Het is schandalig.


Alles op dit blog is en blijft gratis, al kost het meer tijd en frustratie dan me lief is. Ik verdiep me alweer vijf jaar in auteursrechtschendingen. Ik ben zelf geen jurist, maar juristen gebruiken mijn bevindingen in artikelen, processtukken, scripties en proefschriften.
Moreel gezien kan ik benadeelden, die in dit commerciële juridische circus vaak nergens terecht kunnen, niet in de kou laten staan.
Een kop koffie als steun wordt gewaardeerd.


* In deze kwestie betwist gedaagde dat de werken voldoende origineel zijn.
2 van de 3 wanddecoraties bron

"Volgens betrokkene nr. 1 zijn alle grafische aspecten van de litigieuze reproducties triviaal en repetitief van aard en geenszins origineel (wat betreft de samenstelling, de kleuren, de gebruikte lettertypes, enzovoort) in vergelijking met andere op de markt verkrijgbare afbeeldingen."