Het verschil met België

Ongewild fungeer ik alweer enige tijd als meldpunt voor onredelijke fotoclaims. Als ik de mensen door zou kunnen verwijzen was ik daar allang van verlost geweest.

Het Openbaar Ministerie, de Ombudsman, Autoriteit Consument en Markt, Europese commissie en staatscommissie Rechtstaat geven aan dat de rechter erover gaat en helpen je niet met een blafbrief.
Juristen adviseren te betalen omdat hen inhuren meer kost dan de claim. Alleen als je overtuigd van je gelijk betaald de strijd aan wil gaan, gaan ze voor je aan de slag.


Hoe anders gaat het er in België aan toe...

Daar kun je een sommatiebrief voorleggen aan de FOD Economie en krijg je gericht antwoord:


Daar nemen politici de noodkreten van mensen serieus. Daar zijn meerdere keren vragen gesteld (maart 2021april 2021januari 2022mei 2022) in de senaat en zag ik mijn eigen omschrijving over lokfoto's terug:


En bovenal, daar oordelen rechters rechtvaardig! Daar gaan rechters niet mee in de opgeklopte schadevergoedingen. Daar bestaat geen volledige proceskostenveroordeling. Daar zal bewijs overlegd moeten worden.
De uitspraak waar Permission Machine -in België een erkende beheerentiteit- als auteursrechttrol is betiteld wordt in heel Europe aangehaald om onder een onredelijke fotoclaim uit te komen.


Nederland daarentegen blijft faciliteren. Zelfs als voor iedereen duidelijk is dat een buitenlandse fotojager de rechten niet heeft. Dan maakt de rechter voor 1 van de 101 foto's een uitstapje naar Zwitsers recht en schrijft daar zowat het hele vonnis mee vol. Zonder dat er enig bewijs is overlegd van rechten en tarief.

Ik ben het inmiddels spuugzat. Maar ja, als ik de misstanden niet vastleg doet niemand het. Dan denken mensen dat ze moeten betalen waardoor deze afpersingspraktijken in stand blijven. Of ze huren een jurist in en belanden van de regen in de drup. En dus blijf ik ellendige berichten krijgen:



Alles op dit blog is en blijft gratis, al kost het meer tijd en frustratie dan me lief is. In 2017 viel ik in de beerput van een pervers verdienmodel met fotorechten. Inmiddels ben ik met de studie Mediarecht begonnen omdat ik 'fotodieven', die in dit commerciële juridische circus vaak nergens terecht kunnen, niet in de kou kan laten staan.
Een kop koffie als steun wordt gewaardeerd.