Dat geclaimde schadevergoedingen niet kloppen en dat deze opgeklopte bedragen grotendeels in de zakken van juristen en rechtenbeheerders verdwijnen en niet bij de fotograaf lijkt iedereen geaccepteerd te hebben. Onderteken de petitie als je daar wat aan wilt veranderen.
Als mensen bij mij aankloppen met een fotoclaim zijn ze ervan overtuigd dat ze geen inbreuk gemaakt hebben, anders hadden ze natuurlijk allang betaald. En ik zie rechtszaken waarbij gedaagden zich veilig waanden en toch veroordeeld werden.
De 3 meest voorkomende misverstanden over fotoclaims:
1. Embedden
Een heuse melkkoe voor sommige inningsburo's omdat onder andere Charlotte Meindersma stellig beweert dat dat mag en veel mensen dat geloven. Ook fotografen en rechtenbeheerders denken dat dat klopt en laten dit soort inbreuken lopen. Terwijl de schade bij een inbreuk zelfs hoger is, omdat er bandbreedte gestolen wordt.
"Of een onderkenning van het probleem van het gebruik van framed links naar afbeeldingen, waardoor fotografen en fotobureaus nu al tijden ontzettend veel inkomsten mislopen."Pictoright in een reactie op initiatief hoogleraren.
Helaas weten de meeste inningsburo's wél dat embedden geen vrijbrief is. Zo heeft Permission Machine recentelijk, in juridische vaagtaal, een stuk hierover op haar website gezet.
Aan embedden zijn voorwaarden verbonden wil je geen inbreuk maken. Je mag embedden als:
- Je toestemming hebt.
- Je aangeboden insluitingscode gebruikt. Door deze code aan te bieden geeft de uitgever toestemming.
- Je met de embed hyperlinkt (aanklikbaar verwijst) naar de bronpublicatie en deze bronpublicatie vrijelijk beschikbaar is.
- De embed pas verschijnt als je op de hyperlink naar de, vrijelijk beschikbare, bronpublicatie klikt.
- Het embedden automatisch plaats vindt als je een hyperlink deelt op de sociale media.
Meer info op dit blog hierover:
het Svensson-arrest (je mag hyperlinken met of naar een embed)
het Bestwater-arrest (wie is aansprakelijk voor een embed met toestemming)
2. Watermerk
Nogal wat mensen denken dat foto's zonder watermerk rechtenvrij zijn. Dat is niet zo, je dient altijd onderzoek te doen naar de rechthebbende als je een naamloze foto wilt gebruiken. Klik door naar de oorspronkelijke openbaarmaker als je op Google-afbeeldingen of Pinterest een foto vindt en kijk hoe het zit met de rechten. Kun je de rechthebbende niet vinden, vermeldt dan in ieder geval de bron. Liefst via een hyperlink (aanklikbare verwijzing) dan bied je een directe toegang naar de bronpublicatie en dat wordt niet als een mededeling voor een nieuw publiek gezien.
"De foto zwierf al naamloos rond" is geen argument bij de rechter. De rechter wil weten wáár jij hem naamloos hebt aangetroffen.
Inningsburo's beweren dat iets geen citaat kan zijn omdat de naam van de fotograaf ontbreekt en ze berekenen toeslagen wegens ontbreken naam. Soms zelfs toeslagen bovenop de tarieven van Stichting Foto Anoniem terwijl, de naam zegt het al, die tarieven inclusief ontbreken naam zijn.
Naamsvermelding hoeft echter alleen als die naam er bij de bron bij staat. Een naam die los bij een foto staat valt weg als je hem deelt, zelfs als je de deelbuttons van ANP gebruikt. Alleen bij drukwerk blijft de naam van de fotograaf bij een foto staan.
Een toeslag of afwijzing citaatrecht wegens ontbreken naam is alleen terecht als de vermeende inbreukmaker zelf het watermerk met de naam verwijderd heeft.
3. Persbericht
Tot slot denken nogal wat mensen dat foto's die ze bij een persbericht ontvangen rechtenvrij zijn. Zo'n foto is echter bedoeld voor publicaties gebaseerd op dat persbericht.
Als je de foto bij een ander bericht onder citaatrecht wilt gebruiken dien je de voorwaarden daarvoor in acht te nemen: Onder andere proportioneel, functioneel en bronvermelding. En naamsvermelding als de naam van de fotograaf in het persbericht staat.
Meer misverstanden in dit overzichtsartikel.
Sommatiebrief gekregen en juridische hulp nodig? Klik hier.