Auteursrechtboeven

"Ontdek de geheime methode van topadvocaten zodat je inbreukmakers stopt en snel schadevergoeding krijgt."

Ik vermoed dat deze aanprijzing met het hiernaast staande beeld voor een training van Charlotte Meindersma aanleiding was voor Kitty Kilian om op onderzoek uit te gaan. Ze belandde op mijn blog en reageerde hier met: "Het zou fijn zijn als ergens een overzichtje was van deze posts? Ik kan niet goed vinden waar het begint."

Dat is er niet, er zit kop nog staart aan de posts over fotoclaims. Pas na mijn vonnis ben ik jurisprudentie en de media actief gaan volgen. En steeds dacht ik dit is echt de laatste keer dat ik hierover schrijf...

Enfin, ik heb artikelen over fotoclaims van andere auteurs bij elkaar gezet [hier] en daar prijkt dit verse artikel van Kitty Kilian nu bovenaan.

Tijdens de informatie-uitwisseling met Kitty Kilian zag ik voor het eerst dit artikel van Ewout Jansen.
Een verbijsterende had-ik-dat-maar-eerder-gelezen:

"Claimclubs kopen steeds vaker ‘licentiepakketten’ met saaie foto’s en scannen daarna gretig het web af...

...een claimboef heeft nu dezelfde foto voor een prikje gekocht en u kunt natuurlijk niet meer terugvinden hoe het al die jaren geleden precies gelopen is.

Het citaatrecht kent eigenlijk maar 3 eisen. Daar wordt veel te vaak veel te moeilijk over gedaan bij beelden...
Meestal was op de foto helemaal geen bronvermelding aanwezig en dan hoeft u dat ook niet te doen.

...situaties waarin het aannemelijk is dat u ... helemaal niets had betaald en voor een andere oplossing had gekozen. De ‘fictieve onderhandeling’ onder normale omstandigheden is bepalend voor de hoogte van de schade en niet wat een fotograaf voor heel andere opdrachten ‘normaal gesproken’ voor zijn werk vraagt.

Niet alle foto’s zijn echter kunstwerken.

Volledige proceskostenvergoeding is sinds kort loos dreigement...
Voor eenvoudige “on-line foto-zaken” zal voortaan helemaal geen hoger tarief meer worden toegekend, ook al wordt beweerd in sommaties van wel."

Kitty Kilian schrijft over mijn uitspraak: "Ze verliest de zaak." 
Ja, ik moest €857,28 betalen. Dat was nog meer geweest als Luuk Koelman, die mij hielp met het verweerschrift, niet verzocht had om de liquidatietarieven voor een zeer eenvoudige zaak toe te passen. Dit indicatietarief is sinds april 2017 van kracht. Het werd, in tegenstelling tot wat Ewout Jansen schrijft, helaas niet automatisch toegekend. Ingebrachte kosten worden overgenomen door de rechter als je ze niet betwist en een gedaagde in een zeer eenvoudige zaak die zonder jurist procedeert weet dit niet.

Het lijkt erop dat rechters na mijn vonnis proceskosten sneller, zelfs bij zaken waar gedaagde weigerde de beelden te verwijderen en er een eigen logo op had gezet, liquideren. Kitty antwoordde me, nadat ze me vroeg wat liquidatietarief is: "realiseer me steeds meer hoe geweldig het is dat door jouw zaak die luiquidatiedinges is gekomen bij kleinere eisen."

Kennelijk is dat kwartje bij Charlotte Meindersma ook gevallen. Uit de verkooptekst van haar training: "Sinds 2017 doen ze dat steeds vaker tot het zogenaamde liquidatietarief. En voor dat bedrag, kan niemand procederen."
Inderdaad, de bedragen die Charlotte Meindersma inbracht als gemachtigde in zeer eenvoudige fotozaken liggen beduidend hoger dan het liquidatietarief:
Tot maart 2019 stond dit op de tarievenpagina van Charlotte Meindersma (klik op het screenshot voor de verwijderde pagina op Wayback).


Charlotte Meindersma waarschuwde in een uitzending van AvroTrosRadar over onredelijke fotoclaims dat je het niet op een rechtszaak moet laten aankomen omdat dan de kosten enorm kunnen oplopen.

Charlotte Meindersma gebruikt de term jatten voor de zaak van Broodje Ros die ik aanhaalde na de bewuste uitzending. Op de achterflap van haar boek Contentrecht staat "Boetes van minimaal €1.000 zijn daarbij eerder regel dan uitzondering."

Het is geen stelen. Stelen impliceert kwade opzet en dat de eigenaar er niet meer over kan beschikken. Een inbreuk op de auteursrechten is een onrechtmatige daad en valt onder civiel recht. Je mag geen boetes uitdelen, dat is een principe uit het strafrecht. Je moet een foto weghalen als je op een inbreuk gewezen wordt en de ontstane schade vergoeden. Die schade is zelden meer dan een paar tientjes. Het gaat immers altijd om reeds gepubliceerde foto's: Niet in opdracht gemaakt, niet exclusief en meestal inwisselbaar voor een gratis exemplaar.

Je bent zelf een boef als je een hoger bedrag claimt dan de werkelijke schade en dreigt met een rechtszaak. Dat is kwade opzet en het slachtoffer is zijn geld kwijt als hij betaalt.

Charlotte Meindersma is niet de enige en zeker niet de grootste "auteursrechtboef". Ze is de meest zichtbare.

Lang zullen deze afperspraktijken niet meer duren. Kosten gemachtigde lijken standaard geliquideerd te worden en het Hof heeft recentelijk slechts enkele euro's per foto toegewezen. 
Kwestie van onredelijke sommaties niet meer klakkeloos betalen. Doe een tegenvoorstel en laat je niet bang maken voor een rechtszaak.


Mijn eindeloze reeks artikelen met een kleine bijdrage sponsoren? Klik hier.
Sommatiebrief gekregen en juridische hulp nodig? Klik hier.