En weer gaat er dankzij de afpersingspraktijken van Permission Machine een site alle afbeeldingen verwijderen.
Kort daarvoor las ik dat het aantal rechtszaken met foto's fors toeneemt:
Die toename wordt mijn inziens veroorzaakt doordat rechters meegaan in de absurde bedragen die de copyrightmaffia inbrengt voor het mislopen van een licentievergoeding. Waardoor zelfs de amateurfotograaf die geen licenties verkoopt denkt dat ze deze bedragen op mag voeren als schade.
Daardoor worden er steeds vaker schikkingsvoorstellen verstuurd. Schikkingsvoorstellen die de meesten betalen om zo'n uitspraak, waarbij het te betalen bedrag door de proceskosten nog hoger wordt dan het schikkingsvoorstel, te voorkomen. Wat bij de rechter belandt is slechts het topje van de ijsberg.
Juristen voor wie dit een verdienmodel is moedigen het sturen van schikkingsvoorstellen aan door elke inbreuk te framen als foto's jatten. Ze hebben het over hoge boetes die je de "daders" mag opleggen en smoesjes die de "daders" verzinnen. Ze waarschuwen fotografen niet voor het risico dat je kunt verliezen en dat je de proceskosten niet altijd kunt verhalen. Over mijn vonnis zijn zover ik weet drie juichverhalen verschenen, alledrie lieten ze weg dat eiser flink heeft toegelegd op de proceskosten. Van nabije bron hoorde ik dat de fotograaf van kromspraak 2 niets gekregen heeft van de €4.550 die de rechter toegewezen had en na het vonnis niet meer welkom was op bepaalde evenementen om foto's te maken. De amateurfotograaf van kromspraak 4 heeft vermoedelijk zelfs geld bij moeten lappen ondanks de €426 die ze van de rechter toegewezen kreeg voor het ontbreken van haar naam bij een portretfoto in een lokaal krantje.
Een inbreuk op het auteursrecht is een onrechtmatige daad. Bij een onrechtmatige daad ben je, ongeacht of het met opzet was, wettelijk verplicht om de ontstane schade te vergoeden.
Daarom dacht ik dat de rechter in mijn rechtszaak (een 20 jaar oude random inwisselbare foto van een legbatterij die mijn destijds 9-jarige dochter op Google had gevonden en in een werkstukje over kippen had gezet waarvan ik een bladzijde gepubliceerd had op mijn persoonlijke blog en wat hooguit 80 keer is bekeken en waar de fotograaf speciaal voor de rechtszaak de verdwenen foto weer op zijn site had teruggezet) de eiser zou uitlachen omdat de schade voor de fotograaf nihil is.
Ik had zelfs verwacht dat eiser een berisping zou krijgen omdat deze ons rechtssysteem (betaald van belastingcenten) belast met geneuzel.
Het frame van "foto's jatten".
Jatten impliceert dat het met opzet is gebeurd.
Jatten impliceert dat het gebeurt voor eigen gewin.
Jatten impliceert dat de eigenaar er niet meer over kan beschikken.
Een auteursrecht-smoesje is een excuus dat je verzint om een opzettelijke inbreuk goed te praten.
Stephan Wetzels trekt de vergelijking met een vaas omstoten. Dat is een onrechtmatige daad en dan ben je wettelijk verplicht om de ontstane schade te vergoeden. Dat kan variëren van een paar eurootjes voor een vaas van de Action tot duizenden euro's voor een antieke vaas.
De schade van het per ongeluk een foto publiceren waar rechten op rusten is lastig vast te stellen, de foto is er immers nog. De schade wordt daarom vaak begroot op het mislopen van de licentievergoeding die de fotograaf bij legaal gebruik ontvangen zou hebben. Voor het ontbreken van de naam, verminking, afname exclusiviteit e.d. kan er nog een toeslag komen bovenop dit bedrag.
Momenteel wordt voor elke foto een absurd hoog bedrag gevraagd èn toegekend. Het zijn tarieven die zelfs voor topfoto's niet betaald worden. Een absurd hoog bedrag voor foto's die nooit te koop zijn geweest, voor foto's die inwisselbaar zijn, voor foto's die geen (nieuws)waarde meer hebben, voor in opdracht gemaakte foto's die al volledig betaald zijn, voor foto's die je kunt kopen voor een paar euro en zelfs voor foto's die je gewoon legaal hebt gepubliceerd. Alsof elke omgevallen vaas stuk valt én een kostbaar exemplaar is.
Een vaas jatten is iets anders dan een vaas omstoten. In beide gevallen kan de eigenaar er niet meer over beschikken en is de schade even groot. Het verschil is dat er opzet in het spel is, dat eigen gewin een rol speelt, dat je de dader moet opsporen èn dat de vaas waarde heeft. Anders zou die niet gejat worden.
Luuk Koelman maakte een grap over een melkboer die overal waar hij aanbelt vraagt of er nog wat te neuken valt. Hij deed dit als analogie met betrekking tot de praktijken van een fotograaf. De claim van deze fotograaf werd afgewezen omdat de gewraakte foto legaal gepubliceerd was. Toch moest Luuk de column weghalen en rectificeren van de rechter.
Alstublieft mensen die een claimbrief hebben ontvangen. Kom in verweer. Kwaak. Betaal niet klakkeloos. Maak trammelant. Hier lees je mijn tips.
Alstublieft rechters. Kijk naar de werkelijke schade die een fotograaf heeft. Wijs zaken van random inwisselbare foto's die niet ingezet zijn voor eigen gewin, weinig zijn bekeken en gelijk zijn weggehaald af wegens bagatel.
Een bijdrage om de boete te betalen is nog steeds welkom. Dat kan via deze "Tikkie" van Bunq. Of koop mijn boek dan heb ik niet het gevoel dat ik bedel.
(Bij Bunq staat tegenwoordig helaas "unverified" als je daar geen bankrekening hebt en ik zit bij ASN)
Ik blijf doorschrijven totdatik de boete bij elkaar heb (geintje) -> net zolang totdat het stopt.
Update 13 januari 2020: Als je overweegt een jurist in te huren klik hier.
Kort daarvoor las ik dat het aantal rechtszaken met foto's fors toeneemt:
Ik lees "in de eerste helft van 2019 deden rechters twee keer zoveel uitspraken over auteursrechtinbreuken als in heel 2018. En die cijfers hebben alleen nog maar betrekking op foto’s."— Martine Bakx (@Artoek) August 8, 2019
Waar kan ik deze cijfers vinden? Bron?
Die toename wordt mijn inziens veroorzaakt doordat rechters meegaan in de absurde bedragen die de copyrightmaffia inbrengt voor het mislopen van een licentievergoeding. Waardoor zelfs de amateurfotograaf die geen licenties verkoopt denkt dat ze deze bedragen op mag voeren als schade.
 |
| Bron: Jenniefromtheblog |
Daardoor worden er steeds vaker schikkingsvoorstellen verstuurd. Schikkingsvoorstellen die de meesten betalen om zo'n uitspraak, waarbij het te betalen bedrag door de proceskosten nog hoger wordt dan het schikkingsvoorstel, te voorkomen. Wat bij de rechter belandt is slechts het topje van de ijsberg.
 |
| Facebookreactie op de zaak Syfilis |
Juristen voor wie dit een verdienmodel is moedigen het sturen van schikkingsvoorstellen aan door elke inbreuk te framen als foto's jatten. Ze hebben het over hoge boetes die je de "daders" mag opleggen en smoesjes die de "daders" verzinnen. Ze waarschuwen fotografen niet voor het risico dat je kunt verliezen en dat je de proceskosten niet altijd kunt verhalen. Over mijn vonnis zijn zover ik weet drie juichverhalen verschenen, alledrie lieten ze weg dat eiser flink heeft toegelegd op de proceskosten. Van nabije bron hoorde ik dat de fotograaf van kromspraak 2 niets gekregen heeft van de €4.550 die de rechter toegewezen had en na het vonnis niet meer welkom was op bepaalde evenementen om foto's te maken. De amateurfotograaf van kromspraak 4 heeft vermoedelijk zelfs geld bij moeten lappen ondanks de €426 die ze van de rechter toegewezen kreeg voor het ontbreken van haar naam bij een portretfoto in een lokaal krantje.
 |
| Bron: Nombelina |
Een inbreuk op het auteursrecht is een onrechtmatige daad. Bij een onrechtmatige daad ben je, ongeacht of het met opzet was, wettelijk verplicht om de ontstane schade te vergoeden.
Daarom dacht ik dat de rechter in mijn rechtszaak (een 20 jaar oude random inwisselbare foto van een legbatterij die mijn destijds 9-jarige dochter op Google had gevonden en in een werkstukje over kippen had gezet waarvan ik een bladzijde gepubliceerd had op mijn persoonlijke blog en wat hooguit 80 keer is bekeken en waar de fotograaf speciaal voor de rechtszaak de verdwenen foto weer op zijn site had teruggezet) de eiser zou uitlachen omdat de schade voor de fotograaf nihil is.
Ik had zelfs verwacht dat eiser een berisping zou krijgen omdat deze ons rechtssysteem (betaald van belastingcenten) belast met geneuzel.
 |
| Kluun wordt in dit artikel weggezet als pikker |
Het frame van "foto's jatten".
Jatten impliceert dat het met opzet is gebeurd.
Jatten impliceert dat het gebeurt voor eigen gewin.
Jatten impliceert dat de eigenaar er niet meer over kan beschikken.
Een auteursrecht-smoesje is een excuus dat je verzint om een opzettelijke inbreuk goed te praten.
Stephan Wetzels trekt de vergelijking met een vaas omstoten. Dat is een onrechtmatige daad en dan ben je wettelijk verplicht om de ontstane schade te vergoeden. Dat kan variëren van een paar eurootjes voor een vaas van de Action tot duizenden euro's voor een antieke vaas.
De schade van het per ongeluk een foto publiceren waar rechten op rusten is lastig vast te stellen, de foto is er immers nog. De schade wordt daarom vaak begroot op het mislopen van de licentievergoeding die de fotograaf bij legaal gebruik ontvangen zou hebben. Voor het ontbreken van de naam, verminking, afname exclusiviteit e.d. kan er nog een toeslag komen bovenop dit bedrag.
Momenteel wordt voor elke foto een absurd hoog bedrag gevraagd èn toegekend. Het zijn tarieven die zelfs voor topfoto's niet betaald worden. Een absurd hoog bedrag voor foto's die nooit te koop zijn geweest, voor foto's die inwisselbaar zijn, voor foto's die geen (nieuws)waarde meer hebben, voor in opdracht gemaakte foto's die al volledig betaald zijn, voor foto's die je kunt kopen voor een paar euro en zelfs voor foto's die je gewoon legaal hebt gepubliceerd. Alsof elke omgevallen vaas stuk valt én een kostbaar exemplaar is.
Een vaas jatten is iets anders dan een vaas omstoten. In beide gevallen kan de eigenaar er niet meer over beschikken en is de schade even groot. Het verschil is dat er opzet in het spel is, dat eigen gewin een rol speelt, dat je de dader moet opsporen èn dat de vaas waarde heeft. Anders zou die niet gejat worden.
Luuk Koelman maakte een grap over een melkboer die overal waar hij aanbelt vraagt of er nog wat te neuken valt. Hij deed dit als analogie met betrekking tot de praktijken van een fotograaf. De claim van deze fotograaf werd afgewezen omdat de gewraakte foto legaal gepubliceerd was. Toch moest Luuk de column weghalen en rectificeren van de rechter.
Alstublieft mensen die een claimbrief hebben ontvangen. Kom in verweer. Kwaak. Betaal niet klakkeloos. Maak trammelant. Hier lees je mijn tips.
Alstublieft rechters. Kijk naar de werkelijke schade die een fotograaf heeft. Wijs zaken van random inwisselbare foto's die niet ingezet zijn voor eigen gewin, weinig zijn bekeken en gelijk zijn weggehaald af wegens bagatel.
Een bijdrage om de boete te betalen is nog steeds welkom. Dat kan via deze "Tikkie" van Bunq. Of koop mijn boek dan heb ik niet het gevoel dat ik bedel.
(Bij Bunq staat tegenwoordig helaas "unverified" als je daar geen bankrekening hebt en ik zit bij ASN)
Ik blijf doorschrijven totdat
Update 13 januari 2020: Als je overweegt een jurist in te huren klik hier.